Przekrwienie polega na przepełnieniu krwią naczyń. Zależnie od rodzaju naczynia rozróżnia się przekrwienie tętnicze, czyli czynne, przekrwienie żylne, czyli bierne lub zastój krwi, oraz przekrwienie tętniczo-żylne, czyli mieszane. Przekrwienie tętnicze występuje za życia zarówno w stanach fizjologicznych, jak i w patologicznych. Narządy pracujące wymagają lepszego ukrwienia, większego dopływu krwi tętniczej, a z nią bogatszego zaopatrzenia w tlen i materiały odżywcze. Dlatego przekrwieniu tętniczemu ulega mózg podczas pracy umysłowej, mięśnie szkieletowe podczas ruchu, a narządy trawienia po spożyciu pokarmu. Fizjologiczne przekrwienie tętnicze trwa zwykle dość krótko i nie powoduje żadnych ujemnych skutków. Inne znaczenie ma patologiczne przekrwienie czynne. Powstaje ono albo wskutek przyczyn działających na błonę mięśniową naczynia bezpośrednio lub też pośrednio, tzn. na drodze nerwowej. Pierwsze (wysoka temperatura, działanie czynników chemicznych, zwolnienie długotrwałego ucisku na naczynia) powodują zwiotczenie mięśniówki tętnic i w następstwie ich rozszerzenie, drugie ? prowadzą do rozszerzenia tętnic wskutek podrażnienia nerwów rozszerzających lub porażenia ewentualnie przecięcia nerwów zwężających. Przekrwienie tętnicze powstające na tle podrażnienia nerwów rozszerzających przez czynniki toksyczne występuje w początkowej fazie ostrego stanu zapalnego i jest przyczyną zaczerwienienia tkanki i podwyższenia jej temperatury. Przekrwienie żylne, czyli bierne, odgrywa poważniejszą rolę w patologii. Istota jego polega na przepełnieniu krwią żył wskutek utrudnionego jej odpływu, spowodowanego przez przyczyny ogólne lub miejscowe. Do przyczyn ogólnych należy zaliczyć przede wszystkim osłabienie pracy komory prawej serca, do której przez przedsionek prawy dopływa krew żyłami głównymi i która powinna sprawnie przepompować krew dalej, do pnia płucnego.